Jij jouw mening; ik de mijne?
Zo’n uitspraak is mijns inziens nogal riskant! Zo van: ieder mag zelf bepalen hoe zijn toekomst er na dit leven uitziet. Voor de één is dood inderdaad dood, voor de ander is er een groot leeg iets. Weer een ander verwacht dat er, zonder producten, enz., volop spellen, drinken (het liefst alcohol) en lol is voor iedereen. Hoe en wat, daar denkt men maar niet aan.
Maar stel dat het inderdaad het één of het ander is: er is geen god en geen zelfs geen eeuwigheid óf er is wel een God die regeert en rekenschap vraagt of we in Hem hebben geloofd om vervolgens een splitsing te maken tussen gelovigen en ongelovigen (waar ook zij die in ‘iets’, maar geen God, geloven toe behoren)?
Als jij gelijk hebt en er is inderdaad niets of iets voor iedereen, dan heb ik als gelovige helemaal niets te verliezen; ik heb hier, net als de ongelovigen, als overtuigd gelovigen een mooi leven gehad en hebben we hoe dan samen hetzelfde toekomst – als gelovigen heb ik dan dus helemaal niets te verliezen. Want, al was er geen hemel en geen hel, dan zou ik er nog voor kiezen om God lief te hebben, met Hem te leven Hem en te dienen!
Maar stel dat er wél een God is die rekenschap vraagt, alleen Zijn kinderen bij Hem wil hebben en de ongelovigen verstoot naar een eeuwigheid zonder Hem? Wat immers Zijn goed recht is als God. Dan heb je als ongelovige álles te verliezen!
Ben je écht zo kortzichtig dat je voor die relatief paar jaar ‘plezier’, wat je overigens van de meeste mensen zelfs niet kan zeggen dat ze dát dan tenminste hebben, een eeuwigheid van leegte, ellende en waarschijnlijk zelfs lijden over hebt. Je kiest er dan dus voor om eeuwig te lijden, alleen omdat je nu ‘niets kunt’ met het lijden in dit leven? Dat is toch krom? En dom!